Bezpośrednie działanie gonadotropin poza układem rozrodczym i ich rola w starzeniu się i nowotworzeniu u człowieka

03.11.2019

Marek Pawlikowski

Streszczenie
Przysadkowe hormony folitropina (FSH) i lutropina (LH) znane są jako kluczowe regulatory ludzkiej rozrodczości. Ich receptory wykryto jednak także w wielu innych narządach i tkankach niezwiązanych z układem rozrodczym. Zwiększa się również liczba informacji na temat ich bezpośredniego pozagonadowego działania. Ekspresję receptorów LH (LHR) stwierdzono w mózgu i korze nadnerczy. Receptory FSH (FSHR) znaleziono w osteoklastach, monocytach, komórkach tłuszczowych oraz w śródbłonkach około- i wewnątrzguzowych naczyń krwionośnych złośliwych nowotworów. Na podstawie badań immunohistochemicznych sugeruje się także inne lokalizacje receptorów LH i FSH, lecz wyniki te wymagają potwierdzenia za pomocą technik biologii molekularnej. Wysokie stężenia gonadotropin są stałym zjawiskiem w okresie starzenia się u ludzi, zwłaszcza u kobiet w wieku pomenopauzalnym. Z tego względu proponuje się hipotezę bezpośredniego udziału FSH i LH w patogenezie zaburzeń związanych z procesem starzenia. Dyskutowana jest także propozycja terapii opartej na hamowaniu nadmiernego wydzielania gonadotropin. (Endokrynol Pol 2019; 70 (5): 442–444)

Pełna treść publikacji (w języku angielskim i polskim) na łamach Endokrynologii Polskiej »