- Strona główna
- O nas
- Aktualności
- Klub 30
- O nas
- Aktualności
- Warsztaty z wykorzystania AI w pracy naukowo-klinicznej endokrynologa oraz kompleksowego podejścia do leczenia choroby otyłościowej.
- IX Naukowy Dzień Doktoranta
- Serdecznie dziękujemy za wsparcie
- KLUB 30 – warsztaty z (auto)prezentacji w dziedzinie medycyny
- KLUB 30 – warsztaty z przygotowania publikacji naukowych z zakresu medycyny (Proper Medical Writing)
- Wsparcie dla Agatki
- Akromegalia – optymalizacja leczenia
- Wsparcie leczenia córeczki naszej koleżanki.
- Zarząd
- Regulamin
- Kontakt
- Archiwum
- Formularz zgłoszeniowy
- Nauka i edukacja
- Składka
- Kontakt
Polskie Towarzystwo
Endokrynologiczne
Rola selenu w patofizjologii gruczołu tarczowego
28.08.2017
Streszczenie
Obecnie uważa się, że dla właściwego funkcjonowania gruczołu tarczowego (GT), oprócz jodu niezbędne są również: selen, żelazo, cynk, miedź oraz wapń. Niejednokrotnie dopiero adekwatna podaż jednego z tych mikroelementów (na przykład jodu), może ujawnić objawy wynikające z niedoboru pozostałych (na przykład żelaza lub selenu). Selen jest zaliczany do pierwiastków śladowych mających kluczowe znaczenie dla utrzymania homeostazy organizmu ludzkiego, szczególnie dla prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego i tarczycy. Wyniki badań epidemiologicznych wykazały, że niedobór selenu może dotyczyć aż 1 miliarda ludzi na całym świecie i wielu krajów. Warto również podkreślić istotne zależności, które narzucają odpowiednią kolejność suplementacji. Wykazano bowiem, że nadmierna podaż dużych dawek selenu może w rejonach endemicznych nasilać skutki niedoboru jodu, podczas gdy odpowiednia podaż selenu u badanych zwierząt może łagodzić konsekwencje nadmiaru jodu, zapobiegając zmianom destrukcyjno-zapalnym tarczycy.
Słowa kluczowe: selen, gruczoł tarczowy, tarczyca, suplementacja
Pełna treść publikacji (w języku angielskim i polskim) na łamach Endokrynologii Polskiej »