- Strona główna
- O nas
- Aktualności
- Klub 30
- O nas
- Aktualności
- Warsztaty z wykorzystania AI w pracy naukowo-klinicznej endokrynologa oraz kompleksowego podejścia do leczenia choroby otyłościowej.
- IX Naukowy Dzień Doktoranta
- Serdecznie dziękujemy za wsparcie
- KLUB 30 – warsztaty z (auto)prezentacji w dziedzinie medycyny
- KLUB 30 – warsztaty z przygotowania publikacji naukowych z zakresu medycyny (Proper Medical Writing)
- Wsparcie dla Agatki
- Akromegalia – optymalizacja leczenia
- Wsparcie leczenia córeczki naszej koleżanki.
- Zarząd
- Regulamin
- Kontakt
- Archiwum
- Formularz zgłoszeniowy
- Nauka i edukacja
- Składka
- Kontakt
Polskie Towarzystwo
Endokrynologiczne
Wpływ inhibitorów SGLT2 na stres oksydacyjny w niewydolności serca i przewlekłej chorobie nerek u pacjentów z cukrzycą typu 2
18.09.2023
Diana Nabrdalik-Leśniak, Katarzyna Nabrdalik, Krzysztof Irlik, Oliwia Janota, Hanna Kwiendacz, Paulina Szromek-Białek, Mirosław Maziarz, Tomasz Stompór, Janusz Gumprecht, Gregory Y. H. Lip
Wzrasta zainteresowanie inhibitorami kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2i) nie tylko jako nową klasą doustnych leków przeciwcukrzycowych, ale także lekami działającymi ochronnie na serce i nerki. Zrozumienie mechanizmów leżących u podstaw tego działania jest bardzo interesujące. Przypuszczalne korzyści obejmują zwiększenie natriurezy, niższe ciśnienie tętnicze, zwiększony hematokryt, zwiększone wykorzystanie kwasów tłuszczowych przez kardiomiocyty, zmniejszenie stanu zapalnego i zmniejszenie stresu oksydacyjnego. W szczególności homeostaza redoks może być ważna w patogenezie chorób serca i nerek u chorych na cukrzycę i istnieje coraz więcej dowodów na to, że SGLT2i ma korzystny wpływ w tym aspekcie.
W tym artykule przeglądowym staraliśmy się podsumować potencjalne mechanizmy działania SGLT2i na parametry stresu oksydacyjnego w badaniach na zwierzętach i ludziach, ze szczególnym uwzględnieniem niewydolności serca i przewlekłej choroby nerek u pacjentów z cukrzycą.
Pełna treść publikacji w języku angielskim na łamach Endokrynologii Polskiej »