Diagnostyka różnicowa orbitopatii tarczycowej - choroby imitujące obraz kliniczny lub aktywność zapalną choroby

19.05.2024

Mariusz Nowak, Wojciech Nowak, Bogdan Marek, Beata Kos-Kudła, Lucyna Siemińska, Magdalena Londzin-Olesik, Dariusz Kajdaniuk

Streszczenie: 

Orbitopatia tarczycowa (TO) jest najczęstszą przyczyną zapalenia tkanek oczodołu, stanowiąc około 60% wszystkich stanów zapalnych oczodołu. Narzędzie diagnostyczne jakim jest rezonans magnetyczny (MRI) oczodołu  wykorzystywane jest nie tylko do zobrazowania obrzęku i odróżnienia aktywnej fazy OT od jej nieaktywnej postaci, ale także do wykluczenia innych patologii, takich jak guzy oczodołu czy zmiany naczyniowe. Istnieje grupa chorób, które mogą naśladować objawy kliniczne TO, co może prowadzić do trudności diagnostycznych, zwłaszcza gdy u pacjenta zdiagnozowano wcześniej chorobę tarczycy. Problemy diagnostyczne mogą stwarzać przypadki jednostronnej TO, jednostronnej lub obustronnej TO u chorych bez wcześniejszych lub współistniejących zaburzeń funkcji tarczycy, brak objawów retrakcji powiek, diplopia jako jedyny objaw choroby czy narastanie diplopii pod koniec dnia. Brak widocznej skuteczności trwającego leczenia immunosupresyjnego powinien również wzbudzić ostrożność i skłonić do przeprowadzenia diagnostyki różnicowej TO. Diagnostyka różnicowa TO i ocena jej aktywności obejmuje stany chorobowe prowadzące do zaczerwienienia i/lub obrzęku spojówek i/lub powiek, inne przyczyny zaburzeń ruchomości oraz osadzenia w oczodole gałek ocznych. W niniejszym artykule autorzy dokonują przeglądu najczęstszych chorób, które mogą naśladować TO lub fałszować ocenę aktywności zapalnej TO.

Pełna treść publikacji w języku angielskim na łamach Endokrynologii Polskiej »