Polskie Towarzystwo
Endokrynologiczne

07.02.2017

Piotr Miśkiewicz, Adrianna Kryczka, Urszula Ambroziak, Beata Rutkowska, Renata Główczyńska, Grzegorz Opolski, George Kahaly, Tomasz Bednarczuk

Streszczenie
Leczenie aktywnej, umiarkowanej do ciężkiej orbitopatii Graves’a (GO, Graves’ orbitopathy ) i neuropatii nerwów wzrokowych w prze- biegu GO (DON, dysthyroid optic neuropathy ) z zastosowaniem dużych dawek glikokortykosteroidów w postaci dożylnych pulsów ( i.v. GCS, intravenous glucocorticoid pulse ) jest sprawdzonym i skutecznym postępowaniem. Międzynarodowa grupa robocza the European Group on Graves’ Orbitopathy (EUGOGO) zaleca leczenie pacjentów z aktywną, umiarkowaną do ciężkiej GO dożylnymi pulsami mety - loprednizolonu (i.v. MP, intravenous methylprednisolone ) w dwunastu cotygodniowych pulsach w łącznej dawce 4,5 g. Leczenie i.v. GCS jest skuteczniejsze i związane z mniejszą częstością występowania działań niepożądanych w porównaniu z zastosowaniem doustnych glikokortykosteroidów (oral GCS, oral glucocorticoid ). Opublikowane przypadki poważnych, w tym śmiertelnych powikłań leczenia i.v. GCS nakazują zachowanie ostrożności w czasie stosowania powyższego leczenia, szczególnie jeśli pojedyncze oraz skumulowana dawka metyloprednizolonu (MP) przekraczają rekomendowane przez EUGOGO. Częstość występowania poszczególnych działań niepożądanych i.v. GCS, w tym tych najpoważniejszych, nie została dotychczas dokładnie opisana. Celem opracowania jest podsumowanie częstości występowania poważnych działań niepożądanych i.v. GCS w porównaniu do oral GCS oraz próba zaproponowania praktycznych zaleceń dotyczących kwalifikacji, monitorowania w trakcie leczenia oraz prewencji wystąpienia działań niepożądanych wyżej wymienionego leczenia. (Endokrynol Pol 2014; 65 (5): 402–413)

Słowa kluczowe: metylprednizolon; glikokortykosteroidy; choroba Graves’a; orbitopatia Graves’a; leczenie orbitopatii Gravesa; działania niepożądane

Pełna treść publikacji (w języku angielskim i polskim) na łamach Endokrynologii Polskiej »