Przyczyny trudności w adekwatnej substytucji lewotyroksyną – perspektywa immunoendokrynna

27.10.2024

Magdalena Łukawska-Tatarczuk, Edward Franek

Streszczenie

Niedoczynność tarczycy jest jedną z najczęstszych endokrynopatii na świecie, której leczenie opiera się na terapii substytucyjnej lewotyroksyną. Jednak ta pozornie prosta metoda leczenia obarczona jest wieloma trudnościami i częstym niezadowoleniem wśród pacjentów. W rzeczywistości różnice w odpowiedzi na lewotyroksynę prawdopodobnie zależą od złożonej interakcji między czynnikami osobniczymi, środowiskowymi, genetycznymi i epigenetycznymi, które wciąż nie są wystarczająco poznane. Prawdopodobnie istotną rolę w tych zależnościach odgrywają zaburzenia immunologiczne leżące u podstaw choroby Hashimoto, będącej najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy. Rzeczywiście, rosnąca liczba badań wskazuje, że autoimmunizacja poprzez aktywację łagodnego stanu zapalnego może prowadzić do upośledzenia wchłaniania, transportu, metabolizmu i działania hormonów tarczycy. W artykule przedstawiono aktualny przegląd przyczyn odpowiedzialnych zarówno za trudności w osiągnięciu docelowych poziomów tyreotropiny, jak i utrzymywanie się nieswoistych objawów pomimo odpowiedniej substytucji lewotyroksyną z perspektywy immunoendokrynnej. Zrozumienie tych mechanizmów wskazuje na nowy kierunek w podejściu do leczenia niedoczynności tarczycy, wskazując na potrzebę opracowania nowych, spersonalizowanych terapii.

Słowa kluczowe: niedoczynność tarczycy; choroba Hashimoto; lewotyroksyna; choroby autoimmunologiczne; utrzymujące się objawy

Pełna treść publikacji w języku angielskim na łamach Endokrynologii Polskiej » https://journals.viamedica.pl/endokrynologia_polska/article/view/100034